Return-to-sport, wanneer is een sporter écht terug?

Wanneer is een sporter hersteld? Als hij of zij de training hervat? Na een volledig gespeelde wedstrijd? Of pas na een heel seizoen? Het begrip 'return-to-sport' kent veel definities. In dit literatuuronderzoek zetten Amerikaanse wetenschappers verschillende beschrijvingen op een rijtje.

20 juli 2022 | Auteur: Nick Muhren | Leestijd: 3 minuten

Sporthervatting kent geen eenduidige definitie en onderzoekers gebruiken de termen 'return-to-sport' of 'return-to-play' door elkaar. Het gros van hen vindt dat een sporter 'terug' is als hij of zij een wedstrijd speelt of aan een competitie meedoet, maar deze zwart-witte definitie houdt geen rekening met de geleidelijkheid van sporthervatting die er in werkelijkheid wel is. Dit concluderen Amerikaanse wetenschappers na een systematisch literatuuronderzoek met daarin 29 studies die sporthervatting helder definieerden.

Grijs gebied
In alle studies was sporthervatting zwart-wit: een sporter hervatte zijn sport of niet. De wetenschappers duldden geen middenweg terwijl er in de praktijk wel een grijs gebied is, menen de auteurs. Om meer uniformiteit in het begrip te krijgen en om tegemoet te komen aan de werkelijkheid adviseren ze om de drietrapsdefinitie van Clare Ardern en collega's uit 2016 te gebruiken.

Return-to-sport continuüm
Op het eerste sportfysiotherapeutische wereldcongres in Zwitserland (2016) kwamen experts onder leiding van de Clare Ardern tot de conclusie dat sporthervatting drie pijlers kent: 1) return-to-participation, 2) return-to-sport en 3) return-to-performance. Zij beschreven hun return-to-sport continuüm in een gratis toegankelijke consensus statement.

Drie pijlers
In de eerste pijler 'participatiehervatting' traint en/of speelt een sporter op een lager niveau dan hij of zij nastreeft. In feite is diegene medisch, fysiek en/of psychisch nog niet helemaal klaar voor sporthervatting. In de tweede pijler 'sporthervatting' is dat wel het geval: de sporter is terug op het gewenste niveau of in dezelfde ploeg, maar presteert nog niet zo goed als hij of zij zou willen. De sporter bereikt de laatste pijler 'prestatiehervatting' pas als hij of zij net zo goed (of zelfs beter) presteert als vóór de blessure.

*** Doe de e-learning 'Leren revalideren – de psychologische aspecten van de fysiotherapeutische sportrevalidatie' ***

Criteria
Hoewel de auteurs 22 studies met een publicatiedatum na 2016 includeerden, lazen ze in geen enkele studie de drietrapsdefinitie van Ardern et al. terug. In 22 van de 29 studies was een wedstrijd spelen of aan een competitie meedoen het criterium voor sporthervatting. Vijf studies hanteerden als criterium dat de sporter terugkeerde op het speelniveau van vóór de blessure en in twee studies was hervatten van de training voldoende voor sporthervatting.

Kanttekening
De wetenschappers plaatsen wel een kanttekening bij hun bevindingen, omdat ze alleen studies includeerden als in de samenvatting – naast de term 'return-to-sport' of 'return-to-play' – het woord 'define' (definiëren) stond. Waarschijnlijk misten ze hierdoor studies die sporthervatting wel helder in de tekst definieerden, maar dat niet specifiek als definitie benoemden.

Interesse in de psychologische kant van sportrevalidatie en return-to-play?

Doe de e-learning 'Leren revalideren – de psychologische aspecten van de fysiotherapeutische sportrevalidatie'

• Welke emotionele reacties kun je verwachten bij een geblesseerde sporter?
• Hoe kunnen de sporter en jij als (sport)fysiotherapeut hier het beste mee omgaan?
• Welke psychologische interventies kun je tijdens een (sport)revalidatietraject toepassen om sporters sneller en efficiënter te laten herstellen?

In deze e-learning worden deze en vele andere vragen beantwoord en krijg je hele praktische tools om zelf in de praktijk toe te passen.

Ik wil graag meer weten over deze e-learning

Geschreven door: Nick Muhren MSc, sportfysiotherapeut en vakreferent bij NPi
Datum: 20 juli 2022